Ongetwijfeld voelen de staf en de spelers van FC Volendam de druk van de media om in het eigen stadion niet te falen. Vanaf begin januari lijkt het Kras Stadion een onneembare veste, maar dat lijkt eenvoudiger dan gezegd. De overwinning op Fortuna Sittard paste weliswaar naadloos in de optiek van de media. Wie er echter bij was, zal er tot het laatste fluitsignaal niet gerust op zijn geweest dat het ook nu weer drie punten zouden worden. Na een 1-0 ruststand werd het 2-1, maar daarvoor moest het elftal weer heel diepgaan. De punten lagen voor de poorten van de hel.
Ideaal scoringsmoment
Evenals in de uitwedstrijd in Sittard was het kijkspel van een bijzonder laag niveau. De spanning vergoedde veel. De staf van Fortuna Sittard had uiteraard ook zitten rekenen. Bij winst voor de Limburgers zou de kloof negen punten worden en was het verlengen van het eredivisieschap voor Fortuna Sittard zo goed als zeker. Bij elke andere uitslag, zouden zij meegetrokken worden in de vervelende strijd om weg te komen van de twee onderste plaatsen. Over en weer was het een groot foutenfestival met amper goede passes. Het publiek kwam niet op het puntje van de stoel te zitten door fantastisch uitgespeelde aanvallen. Het gevaar dat beleefd werd, ontstond uitsluitend door grote fouten in de afweer of opbouw. FC Volendam ontsnapte in de eerste minuten twee keer aan een achterstand toen de verdediging zonder Xavier Mbuyamba niet op elkaar ingespeeld leek. Dat er een doelpunt viel was dan ook het gevolg van een opbouwfout van Fortuna Sittard. Op het middenveld onderbrak FC Volendam een uitbraak van de Limburgers, die dachten met afwachtend voetbal FC Volendam klein te krijgen. Walid Ould Chikh was het laatste station voordat Carel Eiting schuin links voor het doel voor de derde keer mocht proberen raak te schieten. Met nog drie minuten op de klok was de voorsprong daar! Lekker, zo kort voor de rust.
Veertien hoekschoppen
Mochten de spelers van FC Volendam gedacht hebben, dat ze ook na rust het spel moeten maken, kwamen ze bedrogen uit. Door veel aanvallend te wisselen zag het aan Limburgse kant anders uit. Ze hadden begrepen dat Yilmaz vrij vast aan de ketting lag bij de weer sterk spelende Brian Plat. Het moest anders. Van die andere insteek kwam al snel weinig terecht, omdat een rush van Derry John Murkin een paar minuten na rust de opmaat was naar de 2-0. Hij zag Robert Mühren voor doel staan en passte vlijmscherp. Het gogme van Robert Mühren zorgde echter voor een verrassend en explosief vervolg. Hij stapte over de strakke voorzet, waardoor de inkomende Oskar Buur snoeihard diagonaal kon inschieten.
Fortuna Sittard leek niet geslagen. Nog geen tien minuten later kreeg FC Volendam achterin de bal niet weg, waardoor Noslin uit een onmogelijke hoek pal op de achterlijn Filip Stankovic kon passeren. De beer was los. FC Volendam kwam niet meer van de eigen helft. De uitdrukking met-kunst-en-vliegwerk kreeg een nieuwe dimensie. Veertien corners gaf FC Volendam weg om lucht te krijgen. Op een enkel moment na was het tegenhouden en wegschieten. Kort voor tijd werd zelfs een uitbraak van vier tegen twee verprutst. De benen hadden de kracht niet meer om de beslissende derde goal te forceren. Zelfs de twee backs moesten de dug-out opzoeken, wat de verdediging knap oploste. Het inbrengen van Henk Veerman bracht lengte achterin, het debuut van Givairo Read was een artistiek gebaar van de staf zonder effect. Het publiek stond luid achter het elftal en telde minuten hardop af. De ploeg hield stand. Met weer drie punten ziet de kans op lijfsbehoud er weer een stukje beter uit. Volgende week is er geen voetbal wegens interlandwedstrijden. Daarna gaat FC Volendam naar FC Utrecht en SC Heerenveen. Op 16 april komt PSV naar Volendam.
Opstelling:
FC Volendam: Filip Stanković; Oskar Buur (84’ Francesco Antonnuci), Brian Plat, Damon Mirani, Derry John Murkin (84’ Givairo Read); Benaissa Benamar (46’ Josh Flint), Carel Eiting, Calvin Twigt; Daryl van Mieghem, Robert Mühren (57’ Henk Veerman) en Walid Ould-Chikh (68’ Bilal Ould-Chikh).
Fortuna Sittard: Ivor Pandur; Ivo Pinto, Rodrigo Guth, Dimitrios Siovas, George Cox (55’ Remy Vita); Kristijan Bistrović, Deroy Duarte (61’ Paul Gladon), Iñigo Cordoba; Thomas Buitink (55’ Umaro Embaló), Burak Yilmaz en Tijani Noslin.
Tekst: Cor Tol
Foto’s: Proshots (Vincent de Vries)