Met angst en vrees werd uitgekeken naar weer een tegenstander die aan het eind van de rit wel eens tot de concurrenten tegen degradatie gerekend moet worden. Excelsior had een prima seizoenstart achter de rug, FC Volendam daarentegen kon de draai niet echt vinden. In de eerste helft werd ook zichtbaar waar het schortte. De 0-1 was niet terecht, maar wel confronterend. De tweede helft maakte alles goed. Het werd 3-1 waarmee FC Volendam voor de tweede keer op rij thuis wist te winnen.
Met bijna dezelfde basisopstelling hoopte FC Volendam potten te kunnen breken. Weliswaar zonder Xavier Mbuyamba, van wie niemand buiten de club weet wat daar werkelijk aan de hand is, maar met Josh Flint die naast Benaissa Benamar een prima wedstrijd bleek te gaan spelen. Hoewel de neutrale toeschouwer wellicht toch positief wist te spreken over de eerste helft, was het buitengewoon matig wat beide teams lieten zien. Excelsior speelde als TOP Oss in de Keuken Kampioen Divisie. Lekker de tegenstander opwachten op de middenlijn en hopen dat er een foutje gemaakt wordt. Er werd geen risico genomen al had Marinus Dijkhuizen nog wel gezegd dat deze wedstrijd tot de categorie ‘must win’ behoorde. Ze namen geen enkel risico. FC Volendam eigenlijk ook niet. Behalve de vele dreigende dribbels van Bilal Ould-Chikh gebeurde er amper wat. Een mooie pass van Oskar Buur op Robert Mühren had wellicht het stadion tot leven kunnen brengen, maar leverde niets op. Tot een paar minuten voor de rust. Waar Benaissa Benamar dacht slim te zijn door uit te stappen, kreeg Driouech een gouden pass van El Yakoubi, die hem frank en vrij voor Mio Backhaus zette. De VAR keurde het doelpunt terecht goed. Met die 0-1 was een Volendamdroom om van de onderste plaats weg te komen tenietgedaan.
De fanatieke Volendamaanhang vreesde het ergste. Hoe zou de tweede helft er gaan uitzien met deze opstelling en instelling? Werd er voor de rust eigenlijk met tien man gespeeld omdat links voorin niemand bereikbaar was, na rust kwam Darius Johnson op elf te staan, wat meteen tot de ene aanval na de andere leidde. Al na een paar seconden had het 1-1 kunnen staan. Het geduld van het publiek werd toch al snel beloon. Binnen een kwartier draaide FC Volendam de wedstrijd volledig om. Eerst kopte Benaissa Benamar een vrije trap prima binnen en even later caramboleerde de bal via Robert Mühren en Stijn van Gassel in het Excelsiordoel. Wat een weelde op dat moment.
FC Volendam hield de druk erop. Van het voor rust consoliderende Excelsior was na rust niets meer over. Een rush van Bilal Ould-Chikh die voor eigen succes koos, belandde op de binnenkant van de paal en even later belandde ook een inzet van Darius Johnson op de paal. De vraag was wat wijsheid was voor het team. Excelsior was rijp voor de sloop, maar 2-1 bood weinig zekerheid. Onder de aanhoudende druk van FC Volendam werkte Stijn van Gassel mee aan de oplossing. Wat hij al zijn hele carrière doet, deed hij nu ook. Met de bal aan de voet het avontuur opzoeken. Milan de Haan doorzag het en ontfutselde de bal op de achterlijn. Het maken van Volendams derde doelpunt en zijn eerste eredivisiedoelpunt was toen een peulenschil. FC Volendam bleef vervolgens heer en meester en had van de Rotterdammers niets meer te vrezen. Drie zeer kostbare punten die perspectief bieden voor de komende weken. Donderdag uit tegen Ajax, waar getoond mag worden wat zelfvertrouwen met een speler doet.
Tekst: Cor Tol