Na de spraakmakende, wat onverdiende nederlaag tegen PSV waren alle ogen gericht op de echte degradatiewedstrijd van FC Volendam tegen Sportclub Cambuur. Complimenten tegen een topploeg waren leuk, maar leverden niets op. Winnen van Sportclub Cambuur daarentegen zou FC Volendam lucht geven op weg naar continuering van het eredivisieschap. Het ging vrijdag niet van een leien dakje, maar uiteindelijk stond er een 2-0 overwinning op het scorebord, waarmee FC Volendam zichzelf rijkelijk beloonde.
Vol aan de bak
Zoals gebruikelijk startte FC Volendam overrompelend met de wedstrijd. In de eerste paar minuten had het bijna uitverkochte stadion het gevoel dat er tegen het bijna gedegradeerde simpel een volle buit te halen viel. Dat veranderde echter razendsnel. Sportclub Cambuur kwam niet om te verliezen, het had oog voor de ragdunne kans om van onderen weg te komen en speelde alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Meer dan een half uur had FC Volendam helemaal niets in te brengen. Met nog tien minuten op de klok stond FC Volendam zo stijf met de rug tegen de muur dat er vanaf de tribunes een hels fluitconcert te horen was. Iets wat dit seizoen nog niet eerder te horen was. Het positiespel van Sportclub Cambuur was FC Volendam bij vlagen te machtig. Het zat ook niet echt mee dat al vroeg in de wedstrijd twee keer gewisseld moest worden. Eerst gaf Gaetano Oristanio aan dat de schade die hij tegen PSV had opgelopen ernstiger was dan voorzien. Om verder onheil voor de laatste vier wedstrijden te voorkomen, werd hij gewisseld voor Francesco Antonucci. Nog voor rust moest ook Brian Plat naar de kant. Ook met hem werd verder geen risico genomen. Zijn vervanger was Déron Payne, die in oktober zijn debuut al had gemaakt tegen Feijenoord thuis. Rechtsachter was Oskar Buur eerder al de grote afwezige, wat de puzzel na het wegvallen van Brian Plat weer een stuk ingewikkelder maakte. Daarbij opgeteld bleek dat de opbouw van FC Volendam steeds vroeg werd gestoord door Sportclub Cambuur, dat heel hoog stond. Vooral Xavier Mbuyamba en Benaissa Benamar hadden grote moeite diepte in het spel van FC Volendam te leggen. Van aanvallen kwam amper iets terecht. Darryl van Mieghem en Henk Veerman liepen op een eiland. Verrassend was dan ook dat FC Volendam in de veertigste minuut toch op voorsprong kwam. Een ogenschijnlijk ongevaarlijke aanval van FC Volendam werd door Sportclub Cambuur geheel onnodig tot corner verwerkt. Carel Eiting nam de taak op zich daar een goede slinger aan te geven. Met succes. De Volendammer luchtmacht speelde alles-of-niets wat wonderwel een doelpunt opleverde. De klutsbal van Damon Mirani verdween via zijn schouder in het doel. Arbiter Bos gaf later toe, dat het amper een paar centimeter scheelde of de goal was wegens hands afgekeurd.
Hectische fases
Met Robert Mühren in de tweede helft voor Henk Veerman tapte FC Volendam uit een heel ander vat. Gesteund door de niet verdiende voorsprong wist het dat Sportclub Cambuur zich nog wel een paar keer zou laten zien om iets aan die achterstand te doen. FC Volendam kreeg in een wat gewijzigde opstelling en met veel meer zelfvertrouwen heel veel ruimte. Gaandeweg kwamen er steeds meer kleine en grote mogelijkheden om de score uit te bouwen, maar uitgerekend de ex-Volendamkeeper Robbin Ruiter voorkwam meer onheil. Heel lang moest FC Volendam knokken om zelf schade te voorkomen en misschien toch de bevrijdende goal te kunnen maken. Dat leek al binnen een kwartier te gaan lukken. Robert Mühren kaatste de bal uitstekend, waarna de Sportclub Cambuur geklopt leek. De VAR, die in Utrecht FC Volendam zo perfect gezind was, zag echter een decimeter van Robert Mühren over de rode lijn staan. Alle euforie was voor niets. Het was opnieuw billenknijpen, tot de negentigste minuut. Ook nu was het weer een hoekschop die het stadion op zijn kop zette. Ook nu was het Carel Eiting die Damon Mirani bediende. Zijn steenharde kopstoot was in een keer raak. Met 2-0 was er geen vuiltje meer aan de lucht. De hectische fase van onzekerheid kantelde naar een minutenlange lofzang van opluchting. Het publiek had de spelers bij de hand genomen en tot de volle winst geleid. Makkelijk ging het niet. De doelpunten kwamen uit dode spelmomenten, maar geen haan die daar nog naar kraaide. Met dertig punten, een punt meer dan in het degradatiejaar 2009, kan FC Volendam met een wat geruster hart uitzien naar de opbrengst van de laatste vier wedstrijden. Volgende week is er geen competitievoetbal, over twee weken beginnen de beslissende wedstrijden tegen RKC Waalwijk uit.
Tekst: Cor Tol
Foto’s: Proshots