Waar na hard werken kort voor tijd een gelijkspel mogelijk leek, een punt meenemen uit Waalwijk, groef FC Volendam in blessuretijd zijn eigen graf. Overmoedig op jacht naar de winnende goal viel achterin het gat. De 2-1 nederlaag was onnodig en puur een gevolg van gebrek aan kwaliteit van het team als geheel.
Verrassend was de opstelling waarin Xavier Mbuyamba na twee maanden weer zijn opwachting maakte en George Cox zijn debuut. Iets minder personele problemen voor Matthias Kohler maar nog niet de gewenste sterkte om hoge verwachtingen te mogen koesteren. Vanaf de aftrap werd duidelijk dat RKC Waalwijk zo snel mogelijk een tik wilde uitdelen. De eerste minuut was veel belovend, maar daarna stortte de wedstrijd vrijwel in tot kort voor rust. Van twee kanten werd angstig gespeeld om geen averij op te lopen. FC Volendam liet best aardige dingen zien maar het spel was te langzaam, vaak heel slordig en een diepgang die zelden bij de eigen kleur aankwam.
Toch had na een ruim kwartier een voorzet van Déron Payne meer verdiend. Doelman Houwen tikte de bal net weg voor Robert Mühren. Een minuut of tien voor rust werd Robert Mühren opnieuw gezocht. Nu werd zijn schot tot corner verwerkt. Ook een mooie kans voor Milan de Haan verdween ver over het doel. RKC Waalwijk had in de eerste helft het meeste balbezit, maar deed daar vrijwel niets mee. Wel zagen ze steeds vaker waar de kansen lagen. Het rechterblok van FC Volendam stond niet goed. Alle gevaar kwam daar vandaan. Een paar minuten voor de rust werd RKC Waalwijk over de as gevaarlijk wat tot een schot op de lat leidde. De afvallende bal had door Déron Payne opgeruimd moeten worden. Dat mislukte, waardoor het veld openlag. David Min werd aangespeeld en in een felle draai tussen vier Volendamspelers verschalkte hij Mio Backhaus, zodat de ruststand 1-0 voor RKC Waalwijk werd.
Te verwachten was dat RKC Waalwijk na rust het initiatief aan FC Volendam zou laten. Al snel kwam dat uit. Optisch kreeg FC Volendam de wedstrijd in handen, maar tot echte kansen kwam het niet. In vrijwel de hele tweede helft werd Robert Mühren niet meer in stelling gebracht. Dat kwam mede omdat FC Volendam eigenlijk maar met een vleugelspits speelde. Bilal Ould-Chikh liep zich het schompes, dan weer links dan weer rechts. Van de voeten van Garang Kuol kwam niet een bruikbare bal. Integendeel, vrijwel alle duels verloor hij. Door de nodige wissels trok FC Volendam in de laatste twintig minuten de wedstrijd ook aanvallend meer naar zich toe. RKC Waalwijk beperkte zich tot tegenhouden.
FC Volendam gebruikte vaak hoge ballen, die niets opleverden. Tot kort voor tijd. Eindelijk viel de bal een keer goed waarop Benaissa Benamar kon inkoppen. Met nog een paar minuten op de klok lonkte een gelijkspel. Maar in de geest van Sint Cruyff koos FC Volendam er niet voor minimaal dat punt mee te nemen uit Waalwijk. Het leek zelfs te lukken om op 1-2 te komen maar Quincy Hoeve miste wat teenlengte. De overmoed na de gelijkmaker nam niet af. Achterin was het met een-op-een inmiddels openhuis. RKC Waalwijk profiteerde er dankbaar van. In blessuretijd mocht Oukili de winnende goal binnenschieten. Daarmee bewees de thuisclub dat FC Volendam op papier ‘een goede groep’ heeft zoals Matthias Kohler steeds roept, maar met deze kwaliteit dit soort wedstrijden beslist niet naar de hand weet te zetten om zelfs dat ene punt niet in handen te houden.
Tekst: Cor Tol