Na de miraculeuze wedstrijd in Utrecht nam het optimistische geluid over wat FC Volendam tegen SC Heerenveen wellicht voor elkaar kon krijgen zienderogen toe. Thuis liet FC Volendam de Friezen onbegrijpelijk met de volle winst ontsnappen, in de bekerwedstrijd gaf FC Volendam niet thuis, maar de derde wedstrijd zou toch echt punten gaan opleveren. Het pakte anders uit, en ook nu weer had er meer in gezeten. De 2-1 ruststand wekte de indruk dat het nog rechtgezet kon worden, maar daarvoor kwam FC Volendam te kort. Door deze nederlaag zijn de zorgen om het lijfsbehoud volledig terug. FC Volendam is terug op aarde.
Valse start
Al vroeg in de wedstrijd bleek dat de staf het wat hoog in de bol begint te krijgen. De tekenen van toch weer aanvallender te willen spelen werden zichtbaar. Dat daarmee de achterhoede, al wekenlang best goed op dreef, uit haar rol viel, werd door SC Heerenveen pijnlijk duidelijk gemaakt. Na ruim vijf minuten kregen drie Volendamspelers het niet voor elkaar twee Heerenveners af te stoppen. De snelle uitval over links kon wel heel simpel midden voor doel afgemaakt worden door Van Hooijdonk. Met Francesco Antonucci als centrale middenvelder in plaats van de moeilijk te bespelen Darryl van Mieghem in de basis nam FC Volendam heel langzaam maar met veel succes wat meer initiatief. Een diepe pass van Calvin Twigt op Henk Veerman werd uitstekend afgemaakt. Ook een tweede doelpunt leek in de maak. Weer werd Henk Veerman weggestuurd, maar deze keer was zijn lobje te simpel voor Mous. SC Heerenveen schrok op en zette FC Volendam weer vast. Ook nu was het achterin niet kosjer. Met wat ongelukkige hulp van Derry John Murkin kreeg Van Hooijdonk opnieuw de bal op een presenteerblaadje aangeboden. De 2-1 was niet onoverkomelijk. Niet alle spelers van SC Heerenveen worden deze dagen immers door PSG of Barcelona gevolgd voor een mooie transfer.
Ander voetbal
De enthousiast meegereisde Hekside koesterde de drie kwartier die nog gingen komen. Het voetbal dat FC Volendam wilde spelen zoals in de eerste helft zou toch minimaal een doelpuntje kunnen opleveren. Damon Mirani was in het veld gekomen voor de matig spelende Benaissa Benamar. Dat leverde rust achterin op. Toen al gauw bleek dat SC Heerenveen meer koos voor vasthouden van de 2-1 dan te jagen op de derde goal, kreeg FC Volendam de ingrediënten in handen om het mes erin te zetten. Daar kwam niets van terecht. De kwaliteit van de ploeg was niet toereikend om de Friezen een hak te zetten. Wat Gaetano Oristanio ook probeerde en hoe Henk Veerman ook sleepte, grote kansen kwamen er niet meer. Alle speldenprikken werden door Mous onschadelijk gemaakt. Gaandeweg was het kijkspel naar een bedenkelijk niveau gezakt. Veel slordig balverlies vrat aan de conditie. Wat Wim Jonk in zijn voorbeschouwing benadrukt had, werd toch slecht uitgevoerd. Er moest bij het afstoppen van tegenaanvallen meer geprobeerd worden de bal in de ploeg te houden, even de tijd te nemen en een opbouw starten in plaats van de bal steeds weer impulsief naar voren te rossen. Maar dat ‘tegenhouden’ werd steeds vaker toch weer ‘weg-is-weg’. Daarmee werd het wegwerken van de achterstand een utopie.
Komende zondag speelt FC Volendam om half 3 tegen PSV. Er valt wat goed te maken. In Eindhoven was het 7-1. Dat mag FC Volendam zich niet nog eens laten overkomen. Voor het eigen publiek overstijgt FC Volendam soms zichzelf. De wedstrijd van zondag is daarvoor weer een mooie uitdaging.
Tekst: Cor Tol
Foto’s: ProShots / Rob Lezer / Archief