Het spelen van openingswedstrijden in een nieuwe competitie vergt een heel bijzondere houding van de spelers. FC Volendam heeft de eer thuis te mogen starten, tegen Vitesse. Uit ervaring weet elke speler dat het niet willen verliezen in de eerste wedstrijden de boventoon voert. Een goede start levert gouden eerste punten op. Dat betekent bijna per saldo dat zulke openingswedstrijden vrijwel nooit leuk zijn om naar te kijken. Wie bijvoorbeeld de uitslagen in de Belgische competitie de afgelopen twee weekends volgde, ziet heel veel heel kleine uitslagen, vooral 1-0. Dat wordt mede veroorzaakt door de transfermarkt, die pas over drie weken sluit. Geen elftal is op dit moment zoals het er vanaf september zal uitzien. Er gaan nog spelers weg, er kunnen nog spelers aansluiten.
FC Volendam heeft deze week nog de beschikking over Carel Eiting en Xavier Mbuyamba. Twee sterkhouders die probleemloos weer de stut onder een succesvol eredivisieseizoen kunnen zijn, als ze niet vertrekken. In de oefencampagne gaven ze een vertrouwd visitekaartje af. Maar oefenwedstrijden zeggen helemaal niets. FC Volendam speelde weliswaar tegen vier buitenlandse clubs, maar het was onpeilbaar in hoeverre zij in hun sterkste opstelling speelden. Ook FC Volendam heeft posities uitgeprobeerd. Pas in Almelo werden heldere contouren zichtbaar. Duidelijk werd dat de eerste keus nog een grote voorsprong heeft op de tweede selectie. De opleiding via Jong Volendam is vervallen, dus zullen de aanstormende talenten in Onder-21 hun kwaliteiten moeten tonen tegen heel andere tegenstanders dan Spakenburg, Katwijk en Scheveningen. De tijd zal leren wat de staf ermee voor had om Jong Volendam te laten degraderen. Als het eerste elftal gemiddeld een punt per wedstrijd gaat pakken tot de winterstop, zal dit seizoen een mooi einde kennen. Tegen Vitesse mag daarvoor een flinke stap gezet worden.
Het is aan Matthias Kohler om de euforie die Wim Jonk voor elkaar kreeg in mei een vervolg te geven. Het stappen in een gespreid bedje oogt makkelijk, maar is bijna nooit om te benijden. Het charmeoffensief van Matthias Kohler de afgelopen weken in tal van interviews belooft veel goeds. Het moet echter allemaal nog wel uitgevoerd worden op het veld. Veel punten zijn gehaald met 5-3-2 of 5-2-3, nu is al een aantal keren gespeeld in 4-3-3, wat vorig seizoen zes punten opleverde in veertien wedstrijden. Ook werd in al die interviews de geest van Cruyff verheerlijkt. Wat Cruyff ook zei en hoe goed hij met tal van nog altijd tastbare herinneringen zoals de Cruyfffoundation en de Cruyffcourts naliet, waar hij werkte bulkte het van het geld. FC Volendam heeft een ander potje, dat vaak tot op de bodem te bezichtigen is. De transfer van Mickey van der Ven heeft laten zien wat een jeugdopleiding op hoog niveau oplevert. De huidige jeugdelftallen spelen veel te laag om eredivisiespelers op te leveren. Dat de geest van Cruyff geheiligd wordt is tot daaraan toe, maar het opleiden van de jeugdelftallen vraagt een andere insteek dan de afgelopen vier jaar. Promoties in plaats van degradaties. Dan komt de volgende transferklapper er beslist ook weer aan. En hoeft er minder gehuurd te worden. De uitdaging dit seizoen is dus niet alleen lijfsbehoud maar ook een groeiende kracht van de jeugdspelers.
Tekst: Cor Tol – met dank aan www.volendam.nl
Foto: Proshots